Το 2012 ήταν μια χρονιά που άκουσα πολλές κιθάρες. Βλέποντας τη λίστα μου αυτό αντικατοπτρίζεται πλήρως. Ναι, μπορεί τις περισσότερες φορές ό,τι έχεις ακούσει να σου θυμίζει τόσα άλλα πράγματα και η αυθεντικότητα της σύνθεσης να πηγαίνει περίπατο, γι' αυτό δίνω μεγάλη σημασία στην αυθεντικότητα του feeling. Πόσο αυτό που ακούω έχει μια ενέργεια, μια αθωότητα και μια κάψα που δε συναντάς στο σωρό. Είναι κάτι ασαφές στο να το εξηγήσεις κατατοπιστικά, αλλά οι Screaming Females το έχουν. Ο φετινός πέμπτος τους δίσκος είναι ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει και χωρίς να το περιμένω, εξελίχθηκε στις κυκλοφορίες που άκουσα περισσότερο με΄σα στη χρονιά. Και μιας και ψηφίζουμε τους αγαπημένους μας δίσκους, ποιος ο λόγος να το αφήσω απ' έξω επειδή απλά δε σφύζει από πρωτοτυπία; Η Marissa Paternoster το 'χει και φέρνει μια αύρα από τις INDIE (με κεφαλαία) frontwomen των 90s, και βασικά από το μεγάλο χιτάκι "It All Means Nothing" μέχρι τον καλπασμό του "Expire" και τον πειραματισμό του "Doom 84", οι κιθάρες παραμένουν ίδιες αλλά έχουν κάτι διαφορετικό να πουν. Και όταν στο τέλος σου πετάνε μια μπαλάντα με τις μελωδίες του "It's Nice" γίνεται να μην τους αγαπήσεις; Το "Ugly" είναι η ομορφιά της ασχήμιας σε όλο της το μεγαλείο.
Previously on #blogovision 2012
20.Metz - Metz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου